East coast!!

Zaterdagmiddag 18 maart teruggekeerd naar Sydney voor de verjaardag van een vriend uit de eerste week, Florian Degreve. Ik reisde samen met Jolien Veys. De eerste 2 weken hebben we hetzelfde programma gehad. Hele leuke verjaardag gevierd in Sydney en de rest van de week erg rustig aan gedaan.
We zijn bij Bondi en Manly Beach geweest wat erg gaaf was. Mooie stranden en het weer was op deze dagen geweldig.
Helaas was deze week ook het begin van Debbie. Een enorme orkaan die in het midden van de week aan land kwam bij de oostkust. Ze bracht veel schade aan en er waren veel overstromingen. Op elke zender zonden ze beelden uit van de gevolgen van Debbie. Ik heb 1 verhaal gehoord over een vrouw met drie kinderen die de waarschuwingen negeerde en over een overstroomde weg probeerde te rijden. Ze is van de weg geraakt en is met auto en al in de rivier beland. In deze stresssituatie heeft zij geprobeerd haar kinderen te bevrijden, maar ze is hier zelf bij om 't leven gekomen. Volgens mij heeft 1 van haar kinderen het overleefd... Vreselijk nieuwsbericht...

Omdat ik in Australië ben en graag iets van 't land wil zien, heb ik in de eerste week mijn Ultimate East coast geboekt. Je raad 't al: een reis langs de gehele oostkust. En 't leuke is: mijn vertrekdag was op de vrijdag van de derde week. Als dat maar goed gaat...

Pieter was op dinsdag al begonnen met zijn oostkustreis en voor de rest had iedereen een baan of was ook al vertrokken. Dus Jolien en ik bleven alleen achter als zielige backpackertjes en besloten samen te gaan reizen.
Vrijdagochtend zijn we vertrokken met Loka. Een bus-, reismaatschappij. We waren met een hele groep en hadden een gids om ons te vertellen over elke plek waar we kwamen.

De eerste stop was Hunter Valley, een plaats met immens veel wijnvelden en logischerwijs belandden wij dan ook in een wijnproeverij. Na wat slokjes van verschillende wijnen en met een goedkope fles wijn op zak zijn we weer verder gereden. We kwamen aan het einde van de middag aan in Barrington tops. Een prachtig heuvellandschap met bossen rivieren en natuurlijk de "ik-weet-niet-wat-je-bedoeld". (Zie "The story begins.")
Op 1 van die heuvels zaten wij. In een houten gebouwtje met een hottub ernaast. Een pooltafel die tevens als tafeltennistafel dienst deed en een bar om al ons bier te bestellen. 's Avonds zijn we naar een heuse Rodeo geweest!
Met een prachtig uitzicht, dat al snel niet meer te zien was, omdat de zon achter de heuvels verdween, speelden wij nog een aantal drankspelletjes alvorens te gaan snurken.
's Ochtends zijn we vroeg opgestaan om te gaan raften/tuben. Met een grote dikke binnenband van een 1 of andere grote wagen zijn we in het water gesprongen en zo hebben we de stromingen en watervalletjes doorstaan. Op een gegeven moment op een rustig punt van de rivier ben ik aan wal gegaan. Er lag een heel groot rotsblok precies langs de waterkant en ik dacht: "Als ik daar nou vanaf spring met mijn band dan zou dat wel heel gaaf...." Ohnee! Dat was 1 april!

Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar het surfers paradijs: Spot x. Een klein bungalowparkje aan een groot strand met mooie golven. Ondanks dat 't weer niet heel mooi was, hebben we gesurfd, gefeest en natuurlijk veel van de bbq gebruik gemaakt.
Na 2 nachten zijn we vertrokken naar Byron Bay. Een klein stadje vol hippies en surfers. Er werd gezegd dat als het mooi weer is het hele stadje de straat op komt en muziek maakt en danst. Het zou dan supergezellig zijn en overal zouden velgekleurde hippies, die zich al een paar maanden niet gewassen hebben, hun koopwaar op straat aanbieden. Zoals stukjes steen aan een touwtje vastgemaakt als gelukskettingkje. Of stukjes touw met daaraan een paar stukjes steen om, als je dat draagt, aan het ongeluk te kunnen ontsnappen.
Het leuke was dat toen wij aankwamen in Byron het regende en de enige muziek kwam uit onze autoradio die als snel stilviel toen onze gids de motor uitzette en een eenzame oude man die de hele tijd hetzelfde riedeltje op zijn ontstemde banjo speelde.
Welkom in Byron!
Het bleek uiteindelijk een heel gezellige tijd te zijn en als groep zijn we uit eten gegaan en hebben we 's avonds gefeest. De volgende dag heb ik gesurfd met James en Seb, 2 vrienden van de tour, en na 2 nachten zijn we weer in de bus gestapt om onze reis te vervolgen.
Gold Coast was onze volgende stop. Grote flatgebouwen en drukke straten geven aan dat dit toch wel een levendige stad is. Na onze spullen bij het hostel te hebben achtergelaten kregen we tijdens het ontbijt een idee. Gold Coast staat bekend om haar waterpark "wet 'n wild" en aangezien dat supergoedkoop wilden we daar graag heen(suuuuperduur :p).
Het was ontzettend gaaf! Heel veel glijbanen en andere waterattracties!
De volgende dag zijn we naar seaworld gegaan, dat kon met 't zelfde kaartje, dus dan viel de prijs nog wel mee... Seaworld bleek ook heel gaaf te zijn, we hebben een zeeleeuwen- en een dolfijnenshow gezien, een dikke stierhaai en ik heb zelfs meerdere pijlstaartroggen aangeraakt. En toen ik dacht dat dat al cool was, sprong er een vent met een snorkel het bad met tientallen pijlstaartroggen in om eens lekker met ze te gaan zwemmen. Ik kon alleen maar aan Steve Irwin denken...

De volgende dag zijn we vertrokken naar Brisbane. Een mooie stad achter de duinuh...
Brisbane heeft geen strand, maar daar hebben de Brisbanianen wat op bedacht. Ze hebben een nepstrand aangelegd met echt zand, maar zoet water. Dit is gelegen naast de Brisbane Rivier. Best een mooi plekje om lekker te relaxen na het gratis supergave wetenschapsmuseum te hebben bezocht.
Die Brisbane Rivier ziet er normaal uit trouwens, maar na Rivermonsters te hebben gezien en een beetje te hebben lopen googelen, verklaar je alle kajakkers die de dag van hun leven hebben op de rivier, voor gek. Wat blijkt, is dat er vele stierhaaien de rivier op en neer zwemmen en dat er vele aanvallen zijn geweest waaronder meerdere fatale. De laatste aanval was 26 februari 2005. Een zwemmer werd aangevallen maar heeft het gelukkig wel overleefd.
Jammer genoeg hebben we geen haaien gezien in de rivier, maar
gelukkig hebben we niet veel gemerkt van de orkaan. De eerste dagen reizen regende en waaide het wel veel, maar later werd het beter.
Voor ons is 't goed gekomen, maar man, wat een schade heeft Debbie aangericht zeg.


Na een beetje feesten, een gitaar gekocht te hebben en te hebben genoten van het prachtige weer, kwam de bodem van de portemonnee toch wel snel in zicht. Daar moet wat aan gebeuren, maar dat lees je in het volgende verhaal. See ya!